Opeens hoorde ik haar weer eens op Radio Ede fm:
De vrouw met het prachtige jaren 80 haar, waarvan mijn moeder zou zeggen: 'Ja, dat was heel modern toen.'
De vrouw met die prachtige stem, niet hard maar zoet als honing.
De vrouw met die half geopende ogen, gelijkend aan Sylvester Stallone in zijn beste films en dat zijn er nogal wat, wat mij betreft.
De vrouw met die lichte kromming in haar neus, gelijkend aan Barbara Streisand of wellicht andersom.
De vrouw met die heerlijk handbewegingen, die haar Grieks-Mediterrane wortels verraden.
De vrouw waarvan niet zeker is of ze in 1949 of, zoals ze zelf aangeeft, 1952 is geboren. Ik denk zelf het laatste.
De vrouw die voor Angela Merkel Europa in alle talen verbond en wat mij betreft alleen al een reden is om de gehele Griekse staatsschuld ineens kwijt te schelden en ze 3 wildcards voor het WK te geven.
De vrouw die het woord vrouw heeft uitgevonden.
De vrouw waarop ik in 1972 al verliefd op was, toen zij het Eurovisie songfestival won en ik 9 maanden naar ‘Apres toi’ heb liggen luisteren in de baarmoeder:
Vasiliki Papathanasiou ofwel Vicky Leandros
Hoor ik Amen? Nee, ik hoor engelen. Mijn Grieks is wat roestig, maar dat betekent Leandros volgens mij. Ik weet het zeker.