Ik lees een stuk van mijn vriend Jacques Linssen op LinkedIn. Hij is uitgever en vakredacteur van 'Cement & Betoniek'. Het woord 'Betoniek' raakt me. Het bestaat niet, maar ik vind het mooi. Het doet me denken aan Lambiek, de kale oom uit de 'Suske en Wiske'- verhalen van de Vlaamse Willy Vandersteen. Ik heb ze vroeger allemaal gelezen. Het artikel gaat over de eigenfrequentie van gebouwen. Alles leeft en beweegt in een bepaald ritme, het aanrecht, een koffiekopje, zelfs een theelepel. Soms wordt dit ritme door iets opgezweept en stijg je naar een ander niveau.
Helaas komt het ook voor dat dit niveau te hoog of te laag gegrepen is. Dat was het geval bij het Goffert stadion in Nijmegen. Het stortte in onder een schare springende Vitesse-fans. Ik ben geboren in Arnhem. Vroeger zat ik nog wel eens met mijn vader in het stadion. Eerst op 'Nieuw-Monnikenhuizen', later in het 'Gelredome'. Op 9 mei jongstleden zou hij 77 zijn geworden, maar zijn eigenfrequentie stopte 7 jaar eerder. Wij waren meer fan van elkaar dan van de club, dus we springen allebei niet meer mee. Toch is hij niet echt dood. Hij leeft voort in mijn gedachten. In herinnering kan je het 'eermaals' of het 'namaals' naar 'hier' halen. Ik doe dat met mijn vader individueel, maar er is ook een collectief geheugen of een combinatie. Mijn vader en ik traden jaren op als duo. Hij was Sint Nicolaas.
Sint Nicolaas, die nota bene al stierf op 6 december 342 na Christus ergens in Turkije, maar nog altijd blijft zorgen voor reuring. Op 9 mei 1087 werden zijn botten naar Bari gebracht, de dag van de translatie. In 1997 hebben de Turken deze weer opgeëist bij de Italianen om het in 2009 nog eens te proberen. Kijk, dan dan leef je dus echt voort in gedachten. De afgelopen jaren zijn de discussies over de kindervriend opgelaaid. Ik heb me er lang afzijdig van gehouden omdat ik verdriet en pijn een particuliere zaak vind, maar ja, ik moet mijn verantwoordelijkheid nemen in het belang van het collectief.
Met 2 sinterklaasdagen, kerstavond, 2 kerstdagen, Oud & Nieuw is de maand december totaal overbelast. Daar komt nog bij dat mijn zoon jarig is op 26 november. We hebben dan een feestje voor de volwassenen ofwel met zijn allen bowlen en een feestje met zijn vriendjes ofwel de hele nacht keten. Tel daar een samengesteld gezin met een bak (stief)kinderen met partners en allerlei eigen belangen bij op en dan is het een kleine stap naar overspanning.
Mijn voorstel is dan ook om vanaf nu Sinterklaas te vieren op 9 mei. Het heeft ook het voordeel dat de daken droog zijn, dus zijn er helemaal geen knechten meer nodig. De goedheiligman kan in de winter met andere senioren in het zuiden blijven om daarna zonder vitamine D tekort en met CHATGPT de gedichten in elkaar te flansen.
Ik begrijp dat u als lezer nu overvallen bent door dankbaarheid voor deze praktische oplossing en dat wil tonen. Nou hoeft dat natuurlijk helemaal niet. Ik doe gewoon mijn werk als dienend schrijver, maar als een cadeau toch beter voelt kunt u een vrijwillige bijdrage doen op NL14RABO0171660218 t.n.v. M. Jonkers o.v.v. 'De Sint naar 9 mei'.
De opbrengst zal worden aangewend voor de aanschaf van de laatste 'Suske en Wiske' getiteld 'De Trillende Tribune'. Ik vermoed weliswaar de afloop, maar zoals gezegd ben ik Vitesse-fan en klopt toch elk jaar mijn hart weer vol verwachting.
Ach, hoop doet leven of in elk geval trillen in eigenfrequentie. En dan laat ik me graag opzwepen door Bob Marley & the Wailers met 'Concrete Jungle' of nog beter 'Lively up yourself''. Die heeft meer spelvreugde en dat boeit me meer dan de knikkers.