Jaap was niet een allerbeste vriend. Sowieso zijn dat vreemde kwalificaties in vriendschap of liefde, wat mij betreft. Jaap was gewoon een bijzonder mens. Jong vonden ze een vervelend dingetje in zijn hoofd. Ze vertelden hem destijds dat zijn wedstrijd in de 89e minuut zat. Hij geloofde er niets van. Hij geloofde dat hij die ene procent was, de uitzondering.
Weliswaar was hij een groot fan van Ajax, maar als een klassieke Duitse voetballer gebruikte hij de blessuretijd om alsnog de overwinning naar binnen te slepen. Tegen de verwachtingen in duurde deze wel zo'n veertien jaar, het magische getal. Hij werkte door, fietste, lachte, dronk een pint, werd vader, trouwde en had hen en het leven lief. Hij klaagde nooit. Heel af en toe ontmoetten we elkaar, rookten we een sigaretje en maakten een grap over ene Vinnie Terranova. Een grap om verder niet uit te leggen, want het ging nergens over. Dat zijn de beste.
Vandaag is zijn zegetocht geëindigd, na alles eruit te hebben gehaald.
Ik spreek bij deze de wens uit dat in mei van dit jaar zijn geliefde club voor hem, de cup met de grote oren, de schaal en de dennenappel pakt. Ik acht de kans hierop niet groot, hooguit een procent.
De procent van Jaap.
Het gaat je goed, waar dan ook...
POST SCRIPTUM
Helaas is door het onvermogen van een trainer, die tot twee keer toe zijn ploeg naar het zwak toe wisselde, mijn wens niet uitgekomen. Niet iedereen heeft de GRINTA! van Jaap. Dat maakt die van hem niet minder.
Kommentare