Gisteren had ik de mooiste term uit de Franse taal, un jour sans, ofwel een dag zonder. Eigenlijk moest ik een stuk opleveren om mijn dagelijks ritme te houden. Echter, na een dag werken en uitvoerig overleg met mijn opdrachtgever werd het toch een 'zonderdag'. Volgens de schepping had God een dagje zonder op zondag, maar volgens mij kun je het geloof het beste luchtig benaderen. Het paradijs heet niet voor niets de 'hemel'. Daarom ben ik gewoon op zaterdag om 17.00 het bed weer ingedoken om de gehele Olympische dag via NLZIET in de vertraging tot me te nemen.
Ik zag dat ik niet de enige was die 'm had, die dag zonder. Suzanne Schulting en Antoinette de Jong hadden 'm ook. Irene Schouten had 'm niet. Ze reed zichzelf naar goud en nam haar Italiaanse tegenstander Lollobrigida mee naar het zilver. Die moeten we sowieso in de gaten houden op de 1500 meter, want dan is ze jarig en dat zijn meestal dagen 'met'.
Sven Kramer had 'm vandaag. Patrick Roest dacht dat hij 'm ook had met zijn 6.09 op de 5 kilometer. Later zag hij dat het best een goede tijd was. Uiteindelijk kreeg hij 'm alsnog. De Zweed Vanderpoel reed een halve seconde sneller. Dat is dus het verschil tussen een goede dag en een dagje zonder. Ik heb overigens nog eens goed naar hem gekeken om het bewijs te vinden of de vader van 'onze' Matthieu ooit in Stockholm een scheve schaats heeft gereden. Maar buiten zijn duurvermogen om heb ik geen enkele gelijkenis ontdekt. Onze Van der Poelen zijn veel minder uitgesproken.
Eigenlijk is un jour sans een zalig moment. Het is namelijk de voorbode van een werelddag. Zo kan je het ook zien. Mocht 24 uur niet genoeg zijn, neem dan gerust une semaine sans of une annee sans. Een mens heeft 'zonderdagen' nodig en dat weten we al sinds onze geboorte. Een kind slaapt en eet dan even bij, om daarna door te groeien. Het lijkt me dan ook een prima plan om dit levensconcept verder voort te zetten. De natuur heeft zichzelf niet voor niets uitgevonden.
'Zonder' is gewoon de opmaat voor 'met'.
Ik heb regelmatig zonder gezeten, maar ben nu met een heel bijzondere 'opdrachtgever'. Ik schreef haar ooit:
'Je haar kleurt het gras groener, je huid mijn lichaam bruiner en je liefde mijn hart warmer.'
Dat klopt elke dag meer.
Er zullen altijd 'zonderdagen' zijn om de topdagen aan te kondigen. Het is de dood en de gladiolen. Er komen dus nog vele gouden plakken voor Suzanne, Antoinette, Sven, Patrick, voor Jan en alleman.
Dit betekent overigens niet dat Irene Schouten niets meer gaat winnen. Die heeft al wat weekjes zonder gehad in haar leven, dus dan kan je daarna een langere periode 'cashen'.
Ik wens u een fijne week, met of zonder. Dat doet er niet toe, geloof ik. In het uiterste geval kunt u Van Morrison's gouden strot beluisteren van het album Back on Top.